Organizacja służby zdrowia to jak pożar w domu wariatów.

Najpierw krótka historyjka, a później drobne wnioski.

Ze względu na problemy rodzinne mam ostatnio bardzo częste kontakty ze służbą zdrowia. Oto co mnie spotkało niecały miesiąc temu.
Byłem ze starszą osobą, mającą duże problemy z poruszaniem, u lekarza specjalisty na regularnej wizycie  w przychodni należącej do NFZ. Lekarz przepisał skierowanie na specjalistyczne badanie krwi.
Ponieważ pacjent mieszka niedaleko szpitala i jest w stanie tam dojść,  tam właśnie chciałem zrobić badania. W szpitalu, w pracowni analitycznej spytałem czy takie badania wykonują, pokazując skierowanie. Pani stwierdziła, że owszem, ale pacjent za takie badanie musi zapłacić.

- Czemu? Skierowanie z państwowej przychodni i badanie w państwowym szpitalu?
- Bezpłatnie wykonujemy badania zlecone wyłącznie od lekarzy z naszego szpitala!
- A ile ma mnie to kosztować?
- Około 180 zł.

Badania wykonałem, co prawda bezpłatnie, w przychodni z której lekarz wystawił skierowanie, ale dodatkowo musiałem poprosić brata o pomoc w dowiezieniu pacjenta. Dwie osoby musiały więc wziąć po jednym dniu urlopu.
180 zł dla chorego emeryta piechotą nie chodzi.

Czy kogoś z urzędników interesuje ile taki absurd kosztuje gospodarkę i czemu ma to służyć?

A teraz z innej beczki. 

Mam wykupione ubezpieczenie komunikacyjne. W przypadku konieczności naprawy samochodu mogę tego dokonać w dowolnym warsztacie. Tam gdzie mnie jest wygodnie, u mechanika do którego mam zaufanie. Ubezpieczyciel mu to opłaci.

Dlaczego na podobnej zasadzie nie działa służba zdrowia gdy pacjent ma opłacone ubezpieczenie zdrowotne?

Tak wygląda troska o pacjenta, który finansuje pracę lekarzy i urzędników.

Tak mi się to skojarzyło z protestem rezydentów żądających początkowo bajońskich pensji.
Teraz, chyba się zreflektowali lub ktoś im podpowiedział i już nie drą się o kasę tylko oficjalnie protestują w sprawie wszystkich zawodów medycznych w trosce o pacjenta.
Brzmi to dosyć zabawnie, bo powinni znać jakie w tym bałaganie obowiązują procedury i zwyczaje. W aktualnej sytuacji dosypywanie pieniędzy do systemu jest bezcelowe. Tam bez widocznego efektu zginie każda kwota.

Razem może i jesteście silniejsi, ale pacjent nadal jest bezradny.

Służba zdrowia to nie tylko lekarze i pielęgniarki

Od kilkunastu dni we wszystkich mediach jest pompowany strajk pielęgniarek w CZD.
 Czy tym protestem ktoś steruje, bo ubiegłoroczne ustalenia z tym środowiskiem zostały podpisane na najbliższe 4 lata?

Dlaczego się nad tym zastanawiam, otóż dziwi mnie wyjątkowa nadaktywność medialna przedstawicieli poprzedniej władzy, w tym osób odpowiedzialnych za stan naszej służby zdrowia.
Nie wnikam czy pielęgniarki zarabiają za mało, za dużo czy w sam raz.
Albo warunki płacowe są ustalane indywidualnie w każdej placówce i ministerstwo się do tego nie wtrąca, albo te sprawy są regulowane odgórnie i strajk w jednej placówce nie ma racji bytu i szybko kończy się lokautem
.
Służba zdrowia to nie tylko lekarze i pielęgniarki.

To również cała rzesza pracowników do salowych, sprzątaczek, poprzez techników do analityków i radiologów.Bez nich leczenie pacjentów byłoby mówiąc delikatnie mocno utrudnione.
Jednak te grupy zawodowe nie są tak silne medialnie aby zdecydowanie walczyć o swoje prawa. Np. w jednym z warszawskich szpitali dla techników analityków nie było podwyżek płac od ponad 3 lat i jakoś dziennikarzy to nie bardzo interesuje.

Jednocześnie istniejący system obsługi pacjentów jest kulawy i niesprawny, a można go w wielu miejscach  poprawić w sposób zdecydowany. O tego typu absurdach napiszę niebawem, gdyż w ostatnim czasie z powodów rodzinnych mam wiele do czynienia z naszą służbą zdrowia.
To z czym styka się pacjent, bardzo chory pacjent i dodatkowo w zaawansowanym wieku przechodzi ludzkie pojęcie.